Renty odszkodowawcze, wypłacane przez ubezpieczycieli bardzo często stanowią główne, albo nawet jedyne źródło utrzymania osób poszkodowanych w wypadkach komunikacyjnych. Finansowanie codziennych potrzeb może być dużym wyzwaniem w kontekście rosnących cen produktów i usług. Na szczęście rentobiorcy otrzymali przewidziane prawem możliwości dostosowania otrzymywanych świadczeń do nowych okoliczności.
Kiedy mogę podnieść należną mi rentę?
Poszkodowany w wypadku komunikacyjnym może starać się o przyznanie dwóch podstawowych rent odszkodowawczych. Jest to renta z tytułu zwiększonych potrzeb i renta z tytuły utraconych możliwości zarobkowych. Pierwsza z nich może zostać przyznana, kiedy poszkodowany ponosi stałe i regularne koszty związane z leczeniem lub rehabilitacją powypadkową. Mówimy tu o wydatkach przeznaczonych na zakup leków, środków medycznych czy finansowanie prywatnych wizyt lekarskich czy rehabilitacji. O rentę mogą starać się również ci poszkodowani, którzy wymagają codziennej pomocy czy wsparcia osób trzecich w codziennym funkcjonowaniu. Jest to niezależne od tego, czy korzystają z pomocy profesjonalnych opiekunów czy pomoc świadczy rodzina).
W przypadku, kiedy poszkodowany będzie w stanie udowodnić (za pomocą faktur, rachunków), że ponoszone przez niego koszty są wyższe, niż wysokość pobieranej renty, wtedy może wystąpić do ubezpieczyciela z wnioskiem o podniesienie wypłacanej renty odszkodowawczej.
Druga z rent – związana z utraconymi możliwościami zarobkowania – również może być, w określonych warunkach, podniesiona. Sama renta wyrównawcza jest przyznawana, kiedy poszkodowany w wyniku wypadku utracił (całkowicie lub częściowo) możliwość wykonywania pracy. Podstawą wyliczenia renty jest porównanie możliwości i potencjału zarobkowego poszkodowanego z przed wypadku oraz jego rzeczywistych dochodów z okresu powypadkowego. Różnica obu kwot stanowi wypłacaną przez ubezpieczyciela rentę. Kiedy rentobiorca jest w stanie uprawdopodobnić, że gdyby nie wypadek mógłby zarabiać więcej, wtedy może wnioskować o podniesienie wypłacanej renty.
Każdy rentobiorca powinien jednak pamiętać, że przepis, który umożliwia im składanie wniosków o poniesienie renty działa również w drugą stronę, to znaczy daje zakładom ubezpieczeń prawo do weryfikacji, czy wypłacane przez nie renty odpowiadają rzeczywistym potrzebom rentobiorcy.
Kapitalizacja renty – sposób na zabezpieczenie przyszłości finansowej
Poszkodowani otrzymujący rentę odszkodowawczą są uprawnieni do starania się o jej kapitalizację. Kapitalizacją jest zmiana formy płatności z miesięcznej na jednorazową. Ubezpieczyciel wypłaca wtedy poszkodowanemu jedną, zdecydowanie wyższą kwotę zamiast regularnie płatnej renty. W zamian za to rozbiorca zrzeka się dalszych roszczeń dotyczących renty względem ubezpieczyciela. Takie rozwiązanie ma swoje dobre strony, ale wiąże się też z pewnym ryzykiem. Jeśli po podpisaniu ugody dotyczącej kapitalizacji renty pojawią się nowe, wyższe koszty leczenia, wtedy poszkodowany nie ma możliwości dochodzenia ich zwrotu.
Poprawnie przeprowadzona kapitalizacja daje jednak ogromne możliwości związane z wykorzystaniem otrzymanych środków oraz zabezpieczeniem wypłacanej renty. Po przeprowadzeniu kapitalizacji ubezpieczyciel nie ma prawda dokonywania weryfikacji, czy poszkodowany nadal ponosi koszty, z tytułu których przyznano rentę. Sam rentobiorca może natomiast wykorzystać otrzymane środki choćby na przekwalifikowanie zawodowe, rozpoczęcie działalności gospodarczej, sfinansowanie turnusów rehabilitacyjnych czy choćby zakup nieruchomości z przeznaczeniem na wynajem.
Kapitalizacja renty jest operacją wymagającą wiedzy i doświadczenia. Trudno jest samemu profesjonalnie ocenić kwotę zaproponowaną przez ubezpieczyciela. Dlatego warto skorzystać w tym zakresie z pomocy profesjonalnego pełnomocnika i upewnić się, że kwota nie jest zawyżona.
